Βέροια 18 Αυγούστου 2021
Αγαπητέ κ. Πρόεδρε
Αγαπητά μέλη του ΔΣ του ΕΟΑΝ
Πρώτα να ευχηθώ, για μια παραγωγική περίοδο του Δ.Σ.
Με την επιστολή αυτή, θα ήθελα να σας ενημερώσω ή αν θέλετε να επαναλάβω πράγματα και καταστάσεις που ίσως ήδη γνωρίζετε. Τα περιθώρια και οι αντοχές Διοίκησης και πολιτών, είναι πολύ περιορισμένα. Η παραγωγή θεσμικών κανόνων για την διαχείριση των απορριμμάτων, μπορεί να είναι η βάση και η αρχή αλλά , στη συνέχεια μας διαφεύγει η πραγματικότητα. Δεν αφορά κριτική αυτή η επιστολή αλλά, μια μεγάλη ανάγκη για να καταλάβω κι εγω ποια είναι τα κενά, ποιο το μερίδιο ευθύνης μας, ποιες οι συνθήκες και το σύστημα , που δεν επιτρέπει να φτάσει στη βάση, στους ενδιαφερόμενους δηλαδή, η παραγωγή του θεσμικού έργου. Μας λείπει η επιστήμη; Λείπουν η έρευνα και οι επι μέρους γνώσεις; Λείπει η καλή ποιότητα των θεσμικών κανόνων; Οι επιπτώσεις , περιβαλλοντικές, οικονομικές και άλλες από τις φωτιές ή τις πλημμύρες, είναι άμεσα ορατές, οι επιπτώσεις από την κακή διαχείριση των απορριμμάτων σε βάθος χρόνου όμως, είναι πολύ σοβαρότερες. Εάν η καύση των απορριμμάτων είναι ο τελικός στόχος ως λύση, θα είναι μεγάλο λάθος. Οι χώρες που επέλεξαν αυτήν την λύση, έχουν επαρκή διοικητική και κοινωνική δυναμική, πράγματα που απουσιάζουν παντελώς από την χώρα μας. Έχουν αυστηρότατους μηχανισμούς ελέγχου που λειτουργούν και όχι κάποιο θολό, παρακμιακό αξιακό κώδικα.
Οι εικόνες που σας στέλνω , είναι και παλιές και του Αυγούστου 2021. Ένας κοινός νους θα ρωτούσε ποιο είναι αυτό το διοικητικό περιβάλλον που επιτρέπει αυτήν την βαναυσότητα, με τόσο απροκάλυπτη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας. Ποιοι υπηρετούν αυτό το σύστημα ανά την Ελλάδα που δεν είναι απρόσωπο και που απαξιώνει χωρίς ντροπή , πλήθος κανόνων και νόμων. Κανόνες ακόμα και του δικού μας φορέα.
Θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουμε κάτι παραπάνω , για να μην μας πούνε στο τέλος της θητείας μας, κυνηγούς της μετριότητας. Προσωπικά, έχω απαντήσεις και ξεκινώ με ένα ελαχιστότατο δείγμα εικόνων της πραγματικότητας που πιθανόν διαφεύγει από πολλούς.
Α) Οι εικόνες, (1,2,3,4,5,6,7,8,9) είναι από τους Νομούς Πέλλας και Ημαθίας με την έντονη αγροτική οικονομία. Αυτά που φαίνονται, είναι συσκευασίες φυτοφαρμάκων, που θα έπρεπε να διαχειρίζονται με συγκεκριμένο τρόπο, ως τοξικές. Η εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών και άλλων προϊόντων, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Είναι γνωστοί με ονοματεπώνυμο οι παραγωγοί, οι διακινητές, οι έμποροι και οι τελικοί καταναλωτές. Δεν είναι περιπτωσιολογία. Το 99% των συσκευασιών, καίγονται ή πετιούνται ανεξέλεγκτα ως απορρίμματα παντού. Είναι θέμα περιβάλλοντος μόνο, προστασίας των υδάτων ή και δημόσιας υγείας; Προτείνω να το συζητήσουμε στην επόμενη συνεδρίασή μας, μήπως και βρούμε μαζί την λύση. Εδώ θα πρέπει να σας πείσω ότι τέτοιες συσκευασίες φτάνουν στη θάλασσα (φωτο 14, 15 προστατευόμενη περιοχή Αξιού Λουδία, Αλιάκμονα), προερχόμενες από δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, μέσω μικρών και μεγάλων ποταμών (φωτο 10,11,12 ποταμός Αξιός) (φωτο 13 ποταμός Αλιάκμονας). Το πρόβλημα δεν είναι μόνον το κόστος καθαρισμού των ακτών εν όψει καλοκαιριού. Ένα μικρό ποσοστό των πλαστικών, που δεν είναι μόνον φυτοφάρμακα, σκάλωσαν στις γέφυρες. Τα περισσότερα έφτασαν στην θάλασσα. Αλλά όπως ξέρετε, τα αβαθή των δέλτα των ποταμών, είναι απέραντοι καλαμιώνες, που λειτουργούν σαν χτένα. Εγκλωβίζουν τεράστιες ποσότητες πλαστικών και αυτό συνεχώς. Κάθε χρόνο. Αλήθεια, σε πόσα χρόνια τεράστιες εκτάσεις καλαμιώνων θα θέλουν θεραπεία; Έξω από το περιβαλλοντικό κόστος, το οικονομικό ποιος θα το επωμιστεί
Β) Στις φωτο 16,16Α,17,18, βλέπετε την διαχείριση των πλαστικών φιλμ πρωιμότητας κάποιων καλλιεργειών. Αμέτρητοι τόνοι κάθε χρόνο, ρίχνονται δίπλα στα χωράφια ή λίγο πιο απόμερα και στην καλύτερη περίπτωση καίγονται για να μην φαίνονται και σκουπίδια. Πάλι οι παραγωγοί , διακινητές και τελικοί χρήστες, είναι γνωστοί με ονοματεπώνυμο.
Γ) Θέλω να πιστεύω ότι η απαγόρευση πλαστικών μια χρήσης, είναι μόνο η αρχή. Τεράστιο πρόβλημα είναι τα πλαστικά νερού, αναψυκτικών κλπ. Είναι οι μεγαλύτερες ποσότητες πλαστικών που διατρέχουν ποταμούς μέχρι τη θάλασσα. Είναι παντού σε απίστευτες ποσότητες (φωτο 19,20). Εάν δεν είναι ανάγκη να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, το πρόβλημα τελικά είναι τα πλαστικά καλαμάκια;
Δ) Η διαχείριση του τοξικού αμιάντου (φωτο 21,22,23,25), είναι γράμμα κενό. Υπάρχει παντού. Δίπλα σε κάδους, σε ρέματα, δάση και βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Πάλι οι αρμόδιοι που θα έπρεπε να επιληφθούν, έχουν ονοματεπώνυμο.
Ο κοινός νους λοιπόν ρωτά. Γιατί όλα αυτά; Γιατί όλα αυτά αφού δεν είναι περιπτωσιολογία;
Όλα έχουν μια αρχή κ. Πρόεδρε και κάποια συνέχεια. Είναι και η αδιαφορία και η ανεπάρκεια και η βεβαιότητα στην ατιμωρησία. Όταν δεν φοβάσαι κανέναν, βάφεις πράσινους τους μπλε κάδους ανακύκλωσης , γιαπί έτσι (φωτο 26,27).
Αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους. Ποιος θα σε ενοχλήσει(φωτο 28,29);
Αυτό είναι ανακύκλωση; Είναι κυκλική οικονομία(ΦΩΤΟ30,31,32,33,34,35,36,36Α,36Β);Επειδή δεν φοβάσαι κανέναν , τα ανακυκλώσιμα που φιλότιμα συγκεντρώνουν οι πολίτες εσύ τα πετάς ως αρμόδιος, μέσα στα χώματα και τις λάσπες(φωτο 37,38,39,40).
Δηλαδή τα κάνεις με τα χώματα, μη ανακυκλώσιμα και όταν γίνονται πολλά, όλως τυχαίως αναφλέγονται. Μια, δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε φορές (φωτο 41,42).
Και όταν τάχα μου δυσκολέψουν τα πράγματα, την ώρα που καίγονται , εσύ κάνεις την περίφραξη (φωτο 43)
που έπρεπε να την κάνεις χρόνια πριν γιατί πήρες πολλά λεφτά από πρόγραμμα. Φυτεύεις, κυριολεκτικά, κρουνούς πυρόσβεσης, έτσι να φαίνονται (φωτο 44,45).
Χωρίς όμως σωληνώσεις. Αλήθεια , που πήγαν τα λεφτά; Κανείς δεν ενοχλήθηκε για τίποτε απολύτως. Είναι τόσο το θράσος και η βεβαιότητα ασυλίας ώστε, φυτεύεις μια πινακίδα περι ιδιωτικής χωματερής (φωτο 46) 
και κάνεις την δουλειά σου (φωτο 47 ) )
ως μεγαλοπαράγων εργοστασιάρχης. Ακόμη και οι μεγαλοεταιρείες των ανεμογεννητριών, που συνάπτουν τάχα μου διάφορα αυστηρά συμβόλαια , ακόμη και για την διαχείριση των απορριμμάτων τους , τα ξεφορτώνουν πενήντα μέτρα από την κοίτη του Αλιάκμονα. Και εσύ ο αφελής πιστεύεις ότι με το να τους οδηγήσεις στην Δικαιοσύνη, θα κάνεις κάτι. Μάταια. Και εκεί αθώοι ( φωτο48,49,50) .
Κύριε Πρόεδρε.
Όλες οι εικόνες, είναι αποτέλεσμα δικής μας αποκλειστικά πολύχρονης έρευνας. Οι υπεύθυνοι, ωσάν να μην συμβαίνει κάτι, κυκλοφορούν περιχαρείς από πολιτιστική εκδήλωση σε ημερίδες για το περιβάλλον, ως παρθένες πεπλοφόρες κόρες, με ξεκούμπωτες τις πόρπες τους. Εάν δεν υπάρχει έλεγχος στο πεδίο και αξιολόγηση των πάντων, θα απογοητεύσουμε πολλούς. Είναι αναγκαία η συνεχής αξιολόγηση, ανθρώπων και δράσεων και κόστους οφέλους. Θέληση να επιβληθούν οι κανόνες που θεσπίζονται. Αιρετοί και μη, να ξέρουν ότι ελέγχονται αυστηρά. Είναι πολύ μεγάλο το κόστος που πληρώνει η χώρα. Να αναπτύξουμε λίγο το αίσθημα της ντροπής για όλα αυτά. Ενώ κύριος μοχλός της διαδικασίας είναι η επιτυχία στην πηγή, οι πολίτες που είναι αυτός ο μοχλός, είναι ανεκπαίδευτοι, άσε που η όποια παράβαση, δεν τους κοστίζει τίποτε. Το μέλλον, μπορούμε να το δούμε απλά σε ένα προαύλιο σχολείου πριν το σκουπίσουν. Η παιδεία, θα δώσει αποτελέσματα σε μια δεκαετία αλλά, η επιμονή μας θα τα δώσει γρηγορότερα. Εκτιμώ ότι, είναι αναγκαία η συνεργασία άμεσα, με την ΚΕΔΕ. Να βρεθούν τρόποι ώστε η αξιολόγηση της Αυτοδιοίκησης, να αφορά αποτελέσματα μετρήσιμα σε κάθε επίπεδο και όχι εκθέσεις ιδεών. Να βοηθήσουμε τους φιλότιμους και να υποχρεώσουμε τους αδιάφορους. Θυμηθείτε ότι, δόθηκαν πολλά χρήματα και για διαχείριση των οργανικών σε πολλούς Δήμους. Δόθηκαν και οχήματα μεταφοράς των οργανικών μόνον. Ρώτησε κανείς σε όσους Δήμους δόθηκαν , εάν συγκέντρωσαν έστω ένα κιλό οργανικών ή αν μετέφεραν τα οχήματα αυτά έστω ένα κιλό τέτοια; Πήρε έστω ένα κιλό ανακυκλώσιμα η Κοινότητα Κρυσταλλοπηγής με αραχνιασμένους κάδους ;(Φωτο 51,52). Ως πότε θα πληρώνουμε την «αθωότητα» όλων (φωτο 53);
Εάν δεχθούμε ότι η διοίκηση είναι δυσκίνητη, ανεπαρκής ή οτιδήποτε άλλο και έχουμε ως αποτέλεσμα τις τωρινές εικόνες τότε, το σοβαρότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα , είναι η διοίκηση. Σε κάθε μορφή της.
Είναι μια ξεκούραστη επιλογή η σιωπή; Να τα αφήσουμε στους επόμενους;
Ασλάνογλου Νίκος
Μέλος του Δ.Σ. του ΕΟΑΝ, εκπρόσωπος των Οικολογικών Οργανώσεων